Ga naar de inhoud
Home » Alle berichten » Blog » Poëzie » Wat men noemt verdriet

Wat men noemt verdriet

Steun ons Klik hier

Depression

Wat men noemt verdriet,
noem ik kapot met rafelige randen.
Iets dat gaat door merg en been.
Je zou het scheuren kunnen noemen,
hartverscheuren, zo je wilt.
Het kloppend centrum van bestaan,
in honderd stukken uit elkaar.
Als uit een grot, zolang besloten,
tot het vol was en gezouten,
vloeien in een schril contrast,
warme, zachte tranen.
Voorzichtig prikkend in de wangen,
als het druipt van hart naar grond.
Een hese krijs van vreemd verlangen,
wil ontsnappen maar blijft hangen,
zoals de schouders dat ook doen.
Langzaam, vallen is het niet te noemen,
kom ik op het aardvlak aan.
Mijn God verlang ik te ontmoeten,
als het kon hier en anders daar.
Als iemand die zich liet vinden,
om bij te rusten zolang als kon.
Ik de dorstige, hij de Bron.
Eenzaam lig ik op de koude grond.

GRATIS BOEK 'OMGAAN MET VERLEIDING'!

ABONNEER JE OP ONZE NIEUWSBRIEF EN ONTVANG EEN GRATIS DIGITAAL BOEK (PDF).

We sturen je geen spam! We geven je gegevens niet aan derden en je kunt je op elk moment weer uitschrijven.

GRATIS boek 'Omgaan met verleiding'!

Abonneer je op de nieuwsbrief en ontvang gratis een digitaal boek (PDF).

We sturen je geen spam! We sturen je gegevens niet naar derden en je kunt je op elk moment weer uitschrijven.

Erwin de Ruiter

Erwin de Ruiter

"De ene mens tracht zich uit te drukken in boeken, een ander in laarzen; beide falen waarschijnlijk." - G.K. Chesterton

6 reacties op “Wat men noemt verdriet”

Geef een reactie